ԱՄՆ նախագահ Դոնալդ Թրամփը հնարավոր է համարել Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինի և ՈՒկրաինայի նախագահ Վլադիմիր Զելենսկու հետ եռակողմ հանդիպումը։ Սպիտակ տան Հարավային մարգագետնում լրագրողների հետ զրույցում նա նշել է, որ Միացյալ Նահանգները կարող է երկրորդական պատժամիջոցներ կիրառել Ռուսաստանի նկատմամբ, եթե ՈՒկրաինայում իրավիճակի կարգավորման հարցում հաջողություն չարձանագրվի։               
 

«Ես մարզիչ եմ, դրա համար էլ դա իմ մեղքն է»

«Ես մարզիչ եմ, դրա համար էլ դա իմ մեղքն է»
17.09.2012 | 23:57

«Սևիլիայից» կրած պարտությունը Մադրիդի «Ռեալի» համար Իսպանիայի առաջնությունում եղավ թվով երկրորդը մեկնարկային չորս հանդիպումից: Ավելի վատ սկիզբ սկզբունքորեն դժվար էլ էր ակնկալել մի թիմից, որը լավ առումով ամբիցիոզ է ու արդարացված ամբիցիոզ է, որովհետև եթե պար ես բռնել, պիտի շորորաս, այլապես ի՞նչ տրամաբանություն ունի արածդ: ՈՒ քանի որ սպասված այդ շորորը վերածվել էր պարապ տեղը քամակ խաղացնելու, մարդու համբերության բաժակը լցվեց ու ստիպված եղավ հայտարարելու (աստառում նկատի ունենալով զգաստության հրավիրելը), որ ներկա պահին ինքը թիմ չունի:
Հարկավ հասկացաք, որ խոսքը Մոուրինյոյին է վերաբերում: Սակայն եկեք այս այնքան էլ չպահանջված մանրամասնը թողնենք մի կողմ ու հարցնենք` խի՞ստ է ասված:
Քանի որ «գուցե»-ն շատ սիրուն բառ է ու առանձնակի պատասխանատվություն ոչ պարտադրող, ոչ էլ պարտավորեցնող, բավարարվենք բառի սոսկական արտաբերումով ու վերը տրված հարցն առկախենք` ուրիշի գործերի մեջ քիթը չխոթելու ողջամտության հրամայականով, սակայն ավելացնելով, որ, ինչպես միշտ, մարդն իր ոճի մեջ է, և ականջալուր լինենք մեկին, ով իր մասին գոնե մինչև այժմ մտածում է ¥մտածում էր¤ որպես բացառիկի, անսխալականի. «Մեր հիմնախնդիրը հոգեբանության մեջ է: Մենք կոլեկտիվ ոգի չունենք: Թիմից միայն երկու, թե երեք հոգի է վճռականապես տրամադրված ու կենտրոնացած նրանում, որ ֆուտբոլը իրենց կյանքում կենտրոնական դերում է»:
Ինչպես ասում են, սա էլ հասկացանք` աչքաթող անելով գոնե մեր մարզական բոսերի, մարզիչների մտածողության համար (չնչին բացառություններով) անդյուրամարս թե՛ «հոգեբանություն», թե՛ «կոլեկտիվ ոգի» ասվածները:
Հետո՞` կհարցնեք:
Է, մինչև վերջ չլսե՞նք մարդուն, որ տեսնենք` ի՞նչ կա ատամի տակ, այս անգամ ո՞ւմ է թիրախ ընտրում ունեցած ձախողումների մեջ և ի՞նչ է «երգում».
«Սակայն ես մարզիչ եմ, դրա համար էլ դա իմ մեղքն է»:
Սա լսելուց հետո առնվազն սրիկա պիտի լինել վերն ասված «երգել» բառը մեկ այլ բառով չփոխարինելու համար, որովհետև չակերտների մեջ, ինչպես հասկանում եք, այն իմաստային այլ երանգ ու հնչեղություն է ձեռք բերում:
Հասկանում ե՞ք` ինչ է ասում Մոուրինյոն, ում կերպարային կարծրատիպը, համենայն դեպս, մինչ այժմ բացասական վեկտոր ունեցող ընկալումների պարարտ հիմք էր տալիս ¥գոնե ես չեմ հիշում մի դեպք, որ անհաջողության մեջ նա իր ունեցած մեղքը տեսած լիներ¤, որքան էլ անհնար է չընդունել նրա խոշորագույն մասնագետ լինելը:
Մոուրինյոն ասում է` ես մարզիչ եմ, դրա համար էլ դա իմ մեղքն է:
Այ, այստեղ նոր հասանք տեղ:
Սա ասում եմ նրանց համար, ովքեր նյութի սկզբից գլխի չէին ընկել, որ մենք տեղ հասնելու խնդիր չունեինք, քանի որ սկզբից ևեթ էլ տեղում էինք, իսկ, որ ավելի ճիշտ լինեմ, սկսած ՀՖՖ-ի պաշտոնական կայքին Հայաստանի հավաքականի գլխավոր մարզիչ Վարդան Մինասյանի տված բացառիկ հարցազրույցից:
Ինչ տեսանք այդ հարցազրույցո՞ւմ:
Տեսանք տեսական լավ յուրացված դատողություններ` առհասարակ, որոնք հաջողությամբ գործածելի են անգամ ածխահատությունից խոսելու, Բարաք Օբամայի` արևելից կողմերի քաղաքականությունը քննադատելու, ընդհանրական, ոչինչ չպարտադրող բաներից խոսելու համար, տեսանք պարտությանը նպաստած մասնավորեցումներ` կոնկրետացված, դետալային, սակայն, հասկանալի է, մեղքը դիմացինի, բացառապես դիմացինի ու կից հանգամանքների, պարագաների վրա բեռնումով, սակայն չտեսանք սեփական անձի սխալականության գոնե ակնարկ:
Չէ: Իսկապես վատ օրինակը վարակիչ է:
Ժամանակին հայկական ֆուտբոլն ուներ մեծ ֆուտբոլիստ լինելու կողքին նաև մեծ մարզիչ դառնալու հեռանկարներով անձ, ով այդպես էլ չկարողացավ ինքնադրսևորվել:
Իսկ գուցե սեփական սխալները գիտակցելու համար իսկապե՞ս պիտի լինել Գվարդիոլա, Ֆերգյուսոն կամ Մոուրինյո:
Ասել է թե` շարքային մեծություն:
«Շարքային»:
Հասկացա՞ք:

Մարտին ՀՈՒՐԻԽԱՆՅԱՆ

Դիտվել է՝ 4723

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ